Eenzaamheid onder jongeren is een groot probleem. Vooral in coronatijd kampten veel jonge mensen daarmee. Het is niet iets waar makkelijk over wordt gepraat. Theaterschool en productiehuis Loods13 maken een voorstelling over dat thema, samen met jongeren die kampen met gevoelens van eenzaamheid.
In een loods wikkelen de deelnemers grote, witte doeken om objecten. De tribune in de theaterzaal kijkt uit op twee grote ramen, van waaruit een van de spelers naar binnen gluurt. Ze zit alleen op een bankje. De jongeren repeteren een paar scenes voor de nieuwe theatervoorstelling over eenzaamheid. “We proberen te laten zien wat er gebeurt in hun hoofd op het moment dat ze eenzaam zijn”, legt artistiek leider van Loods13 Eva Wortmann uit.
Sleur van eenzame leven doorbreken
Elf jongeren tussen de 18 en 40 jaar oud uit heel Drenthe proberen de komende maanden de sleur van hun eenzame leven te doorbreken. “We hebben zelf mensen benaderd om mee te doen. De deelnemers hebben elk hun eigen reden om mee te doen. Sommigen willen iets moois maken, en anderen zijn vooral op zoek naar contact met anderen”, aldus Wortmann.
Een van die deelnemers is Kieran. Ook hij kampt met gevoelens van eenzaamheid. “Tijdens de coronaperiode zag ik mijn vrienden niet meer. Dat contact verdween volledig en daardoor voelde ik mij eenzaam. Ik werd depressief, en verloor het contact met de wereld om mij heen. Ik vond het lastig om naar buiten te gaan.”
Het decor voor het toneelstuk is een oud munitiecomplex in Donderen. Twee oude barakken van 200 vierkante meter groot worden gebruikt voor de voorstelling. In de ene ruimte speelt het verhaal zich af, de andere dient als foyer.
Van niets naar iets
Nog maar een maand geleden waren die ruimtes compleet leeg. De jonge spelers bepalen namelijk zelf de inhoud van de productie en bouwen het theater. “Dat is enorm fijn, want tijdens het bouwen ontstaan er gesprekken over hun gevoelens”, vindt Wortmann.
Daarbij gaat het vooral om het contact met elkaar. “Op deze manier krijgen ze handvatten om hun leven weer op te pakken, ze meer zelfvertrouwen te geven en het makkelijk voor hen wordt om op mensen af te stappen”, zegt de artistiek leider.
‘Een boel vrienden gemaakt’
Ook deelnemer Kieran doet om die reden mee. “Ik ontmoet hier een hoop aardige mensen. Ik denk dat ik al wel een boel vrienden heb gemaakt. En het is leuk om theater te maken.” Dat beaamt Henk. “Ja, het is leuk”, vindt hij. “Maar af en toe ook wel moeilijk. Want we voeren ook moeilijke gesprekken over eenzaamheid”, legt hij uit.
Zowel Kieran als Henk vinden het fijn om over hun gevoelens te praten. “Het idee dat je niet alleen bent maakt het een stuk makkelijker”, denkt Kieran.
Kanariepietjes praten niet terugEind mei staan ze voor de eerste keer op de planken met de voorstelling Kanariepietjes praten niet terug. Die naam bedacht Wortmann. “Ik kwam een jaar geleden een interview tegen met een meneer die zei dat hij eenzaam was. Hij had wel een kanariepietje, maar die praat niet terug. En dat wil je wel graag.”