Bij de Penitentiaire Inrichting Veenhuizen, locatie Esserheem staat al een groepje mensen te wachten bij de poort. Paspoorten en toegangsbewijzen in de hand. We zijn vrij om naar binnen te gaan. Als we door de controle zijn betreden we een andere wereld. Door de betraliede ramen in de lange gangen zien we op de lommerrijke binnenplaats bewoners sporten of stilletjes van de vroege ochtendzon genieten.
Foto © PI Veenhuizen
Door: Brunhilde Kuijper
In de theaterzaal staan drie lessenaars en een harp. Even later spelen leden van het Oneiros Ensemble werken van Glinka, Sains Saens en Peteris Vasks. Hoe vrij klinken de viool, cello en harp. Russische romantiek, Frans impressionisme en Letse hedendaagse muziek smelten samen in de hoge ruimte. Dan lopen drie jonge mannen het podium op. De serene rust wordt ruw verstoord en brengt ons terug in de realiteit. Onder bonkende beats en in rauwe woorden vertellen zij ons rappend over hun bestaan. Als een van hen zijn verhaal in spoken word doet stappen ook viool, cello en harp in. Als de man over zijn droom spreekt dragen cello en harp de woorden in muziek. Nooit eerder klonk Après un reve van Fauré zo zacht.
Buiten gekomen fietsen we door naar de volgende locatie. Veenhuizen, ooit de afgelegen plek voor paupers, is nu het centrum van een wereld vol muziek. In de volgende 6 concerten die ik gedurende de dag nog bezoek krijg ik een muziekmenu voorgeschoteld uit alle delen van de aardbol.
In de Koepelkerk speelt Ella van Pouke solosuites voor cello van J.S. Bach. Haar ogen opslaand naar de kroonluchter terwijl haar vingers lichtvoetig over de snaren dansen. Het orgel, de kansel en het doopvond weten zwijgend hun plek wanneer Ella speelt, Bach klinkt en de cello zingt.
Foto © PI Veenhuizen
Even later in de stralende zon staat blokfluitiste Lucy Horsch met het ensemble Fuse op het podium bij Coco Maria. Aanstekelijke folk uit Ierland, dansen uit Hongarije en Argentijnse tango’s toveren een lach op de gezichten van het publiek.
In de Tuinen van Weldadigheid spelen jongeren hun onschuldige spel. All Blue is Paars. Wij zitten op hooibalen tussen geurende groenten en bloemen als zij ons uitleggen dat de aardappel met de naam All Blue paars van kleur is. Niets is wat het lijkt maar deze voorstelling ontroert door zijn eenvoud.
In de Grote Kerk toveren de leden van het Finse ensemble Peltomaa Fraanje Perkola etherische klanken uit hun instrumenten en de engelachtige stem van de zangeres. De piano, gamba en harp zijn elektronisch versterkt, maar oeroude klanken komen thuis in de verstilde ruimte.
Op mijn reis beland ik vervolgens weer in de Koepelkerk die mij nu in Arabische sferen brengt. Zang begeleid door elektronische klanken. Mystiek, 1001 nachten, betoverende woorden die ik niet versta en toch begrijp. Van ver. Van ooit. En zo dichtbij.
Foto © PI Veenhuizen
In het donker fiets ik terug naar het bruisende Coco Maria waar festivalgangers zich verzamelen voor het slotconcert dat door Fuse wordt verzorgd. Versterkt door een viertal koperblazers danst Duke Ellington door Veenhuizen. Het publiek kan niet meer stilzitten en juicht de leden van Fuse toe. Meer, meer! Nog een keer! En als de laatste klanken hebben geklonken weet ik het zeker. Volgend jaar weer!