Iedereen die sinds vrijdag 8 september 2023 De Nieuwe Kolk vanaf de hoofdingang binnenkomt kan hem tegenkomen: Robert Willem Imker.
U moet dan wel een beetje links omhoog kijken, want daar hangt het kunstwerk dat van hem gemaakt is. Er is dus geen voorstelling in het theater of een film in de bioscoop { kan misschien nog komen } en u komt hem al zeker niet persoonlijk tegen, want hij overleed in 2001.
© Cees van der Boom | Omroep Assen
Wie was Robert Willem Imker?!?
Robert Willem Imker { 1948 ~ 2001 } groeide op in Assen in een gezin met drie kinderen. Hij studeerde ooit het slagersvak maar was ooit verwarmingsmonteur. De muziek – en dan specifiek het beoefenen daarvan – lag zijn passie en hij zat vaak urenlang te tokkelen op zijn gitaar.
Het is niet bekend wanner exact hij de bijnaam ‘Tokkel’ kreeg, maar vermoedelijk stamt dat uit die tijd. De vraag is echter of hij die bijnaam kreeg vanwege het vele tokkelen op zijn gitaar { dat lijkt mij aannemelijker, overigens } maar er is ook een verhaal dat hij die bijnaam kreeg nadat hij appels had gestolen en zich verstopte in een kippenhok en hij ontdekt werd omdat hij ‘toktok’ zou hebben gezegd.
Hij vormde de groep ‘Tokki and The Streetdogs’ en na de band ‘Rockdale’ richtte hij eind jaren ’60 – samen met zijn broer Remco – de band ‘Sound of Ymker’ op.
Hij koos bewust voor de naam ‘Ymker’ met een ‘Y’ omdat dat wat chiquer was dan ‘Imker,’ zoals zijn originele naam luidde.
Toen dr. Christiaan Barnard op 3 december 1967 de 1e harttransplantatie uitvoerde in het Zuid-Afrikaanse Groote Schuur Ziekenhuis in Kaapstad uitvoerde – hetgeen resulteerde in wereldwijde faam – was dat voor Robert Imker reden om een parodie daarop te maken. Dat resulteerde in de rockmusical ‘Harttransplantatie.’
Ook trad hij met zijn band op in het voorprogramma van ‘A Flight to Lowlands’ { Het ‘Lowlands’ van nu }. Daar traden toen grootheden op als Jimmy Hendrix en Pink Floyd.
Hij was een grote vriend van Herman Brood, misschien omdat hij zich in hem herkende: een leven vol van drank, drugs and rock-‘n-roll.
‘Train of doomsday’ was de enige single ooit die uitkwam; helaas werd die nauwelijks verkocht en diende uiteindelijk als een soort frisbee op de weilanden in en rondom Assen,
Saillant detail is dat rond 2016 { exacte datum is onbekend } de single opnieuw is uitgebracht. Dat meldt een reportage van Jeroen Willems van RTV Drenthe: https://www.youtube.com/watch?v=4BfiwksPXxo
Daarna gaat het snel slechter en slechter met hem. Hij besloot te stoppen met de band en hoewel hij nog even met Herman Brood samenwerkte en – tevergeefs – een nieuwe band oprichtte, raakte hij opnieuw verslaafd aan drank en drugs. Dat resulteerde op zijn beurt in een scheiding met zijn vrouw en hij raakt aan lager wal.
Hij overnachtte op de meest vreemde en bijzondere plekken in Assen, tot hij tijdens de laatste jaren van zijn leven “”onderdak”” vond in een keet op het Veemarktterrein in Assen.
Na de scheiding was hij bij heel veel Assenaren bekend als misschien wel de meest bekende stadszwerver van Assen met zijn beroemde uitspraak: ‘Hej ’n guld’n voor mij?!?’ tot hij op 4 februari 2001 onder erbarmelijke omstandigheden overleed.
Terug naar vrijdag 8 september 2023: ‘Tokkel’ vereeuwigd
Die dag was er { opnieuw } een bijzondere en misschien wel een spectaculaire gebeurtenis in De Nieuwe Kolk Assen.
Anja Stel en George Manak kenden beide Tokkel goed en maakten samen een kunstwerk van hem: Anja een ingelijst schilderij van Tokkel en George maakte een replica van de originele gitaar van Tokkel die in bezit is van de broer van Robert, Remco. De hals van de gitaar wijst recht omhoog, als het ware naar de hemel waar Tokkel wellicht verblijft.
Hanneke Bruggeman, Directeur van De Nieuwe Kolk hield tijdens de onthulling van het schilderij een inleidende rede. Zij zei daarin dat zij hem niet persoonlijk kende, want zij is sinds 2007 actief in Assen.
Harry Tupan, Directeur van het Drents Museum vervolgde daarna de inleidende rede, waarin hij – hoe kan het ook anders – Tokkel vergeleek met Vincent van Gogh.
“Van Gogh schreef brieven aan zijn broer, Tokkel schreef liedjes.”
De audioweergave is hier te beluisteren:
Op de achtergrond hing een replica van een oude affiche die een optreden van ‘The Sound of Ymker’ weergeeft.
Daarna lieten de kleinkinderen de affiche zakken en kwam de uitvergrote hoes van ‘Train of Doomsday’ tevoorschijn, waarna Gitarist Diederick Cock dat nummer door De Nieuwe Kolk liet schallen.
De audioweergave van dit nummer is hier te beluisteren:
Na de laatste tonen lieten de kleinkinderen ook die affiche zakken en werd het kunstwerk zichtbaar dat resulteerde in een luid applaus van de aanwezigen.
Daarna startte het informele samenzijn, maar broer Remco Imker kon het niet laten en greep ook de microfoon.
“Tokkel blijft altijd bij ons.”
De audioweergave is hier te beluisteren:
Daarna verzorgden hardwerkende medewerkers voor de ingang van De Nieuwe Kolk de inwendige mens.
Zoals eerder gezegd: Voor veel Assenaren was en is Robert Willem Imker misschien wel de meest bekende Assenaar. Voor veel mensen helaas ook niet. Daarom zou ik het willen aanbevelen dat zijn verhaal voor alle bezoekers van De Nieuwe Kolk te lezen is, zodat zij ook nog met hem kennis kunnen maken.
Maar dat is een saillant detail …
© Cees van der Boom | Omroep Assen
